Wednesday 18 February 2009

Leaving

How could you say goodbye when you don’t really want to leave? How could you say you are coming back when you know there’s just a bit of assurance that you are?

All I know is that, I’m going to miss everyone. Or maybe, much appropriate as every thing I have here.
Psst. Wag kayong magtatampo ah? Kung masakit naman sa inyo, mas masakit sakin eh. Kasi kapag umalis ako, isa lang naman mamimiss niyo, ako lang, kasi ako lang yung aalis. Pero ako, madaming mamimiss, kasi lahat kayo, maiiwan ko. Kayo, pwede pag magkita-kita, pero ako, hindi na pwede.

Pwede din namang, pag alis ko, mamimiss niyo ko ng ilang araw, ilang linggo, ilang buwan. Pero imposible rin sigurong ilang taon. Siguro pwede, pero yung natural na pagkamiss na lang, hindi tulad ng dati. Kasi isa lang naman ako eh. Pwedeng pag-alis ko, may darating na bagong “Arrah” “Ariane” “Aian” “Baby Girl” “Yhan” “Arrahliciouz” “Enaira”, etc. sa buhay niyo. At pwedeng pagdating ng araw na yun, makalimutan niyo na ring minsan akong naging bahagi ng buhay niyo.

With Love,
Ariane

P.S.
I’m trying to stay but time is separating us.